Сівак Наталля Рыгораўна
Добрыя вершы пісаць заўсёды цяжэй, чым прозу. У апошняй за мешанінай слоў можна схаваць і адсутнасць стылю і элементарнае пачуццё меры. Не выпадкова ад большасці сучасных беларускіх паэтаў нясе графаманствам. Але, вось гэты верш, на погляд адміністрацыі сайта, вельмі сур'ёзны і якасны твор. Атрымлівайце асалоду ад...
Скачаць усе вершы sivak.zip (25.4Kb). Памятайце, што пры выкарыстанні гэтых вершаў на сваім сайце ці публікацыі ў газеце, вы павінны ўказваць аўтара. Таксама нядрэнна спасылацца і на гэты сайт :)
1. У бяскрайнім блакіце нябёс,
Жаўруковая песня гучыць.
Белы край мой ад белых бяроз,
Як, скажы, мне цябе не любіць.
Не магу наглядзецца ніяк
На пагоркі твае і лясы.
Васількова-рамонкавай раніцы пах
Непаўторнай чароўнай красы.
Прыпеў: Дзе мне не быць,
Зорак не убачыць ярчэй.
І не забыць цёплых купальскіх начэй.
У радасці жыць
Зычым мы кожнаму з вас.
Хай жа гучыць светлы і сонечны Смілаўскі вальс.
У радасці жыць зычым мы кожнаму з вас.
Хай жа гучыць
Светлы і сонечны вальс.
2. Водар кветак і звон ручая,
Сэрцу кожнаму дораг і міл.
Дарагая старонка мая,
Ты кахання майго небасхіл.
Белы бусел махае крылом,
І ад радасці сэрца дрыжыць.
Белай Руссю свой край непаўторны завём.
Без яго нам на свеце не жыць.
Прыпеў.
Асенняю парою ў школу зноў ідзём,
Сталеем разам з ёю і разам з ёй расцём.
Звініць званок вясёлы, у светлы кліча клас.
Цябе шануе, школа, і любіць кожны з нас.
Шляхоў не будзе лёгкіх, бо трэба нам спазнаць,
Чаму з краёў далёкіх буслы дамоў ляцяць.
Звініць званок вясёлы ўзімку і вясной.
Мы ганарымся школай Запольскаю сваёй.
Бацькамі сталі дзеці. Гады ляцяць хутчэй.
Ды маладосцю свеціць Цяпло тваіх вачэй.
Лісты і тэлеграмы Ляцяць ў родны клас.
Была другою хатай,
О школа, ты для нас.
Так хочацца сустрэцца, які б не выпаў лёс.
А песня нашых сэрцаў ўзлятае да нябёс.
Звіні, званок вясёлы, узімку і вясной.